कळी उदरी रुजता,
जग विषण्ण होतसे.
जग पाहण्या आधीच,
मूळ खुडले जातसे.
कळी वयात येताना,
उमलते, बागडते.
वखवखले हे जग,
चुरगळून टाकते.
कळी बांधते आनंदे,
गाठ रेशमी संसारी.
लोभ पैशाचा सुटता,
कळी जळते सासरी.
वार्धक्य पाठी लागता,
कळी आसरा मागते.
पोटच्या ह्या लेकरांनी,
कशी लाथाडली जाते.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा