मनी दाटता झाकोळ,
चिंता घाले झिम्मा गोल.
प्रश्न जगण्याचा खोल,
कसा सुटे?
अघटित घडे सदा,
मनामध्ये सदा द्विधा.
चिंता उडवते त्रेधा,
दिनरात.
वाटे फाटले आभाळ,
परिस्थितीचा अवकाळ.
सुटे जीवनाचा ताळ,
हातातून.
मन घट्ट होत जाई,
धीर धरूनच राही.
लत्ताप्रहर हा होई,
दुःखावरी.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा