व्यक्त होण्या शब्द जेव्हा,
तोकडे पडून जातात.
स्पर्शातून भावनेचे,
पूर वाहू लागतात.
गोंजारता तान्ह्याला,
टाहो त्याचा आवरे.
घट्ट बिलगता छातीशी मग,
दुःख सारे विसरे.
जिवलग खचता विवंचनेने,
शब्द धीराचे थिटे.
हात पाठीवर फिरता प्रेमे,
नवउमेद ही दाटे.
स्पर्शाची ही जादू बांधते,
मनामनाचे बंध.
भरते येई मनी सुखाचे,
उरे ना आक्रन्द.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा