गरगर फिरणारा पंखा,
बाहेर किलबिलाट.
बंदीवासामधील जगाचे,
अस्तित्व ह्या खुणांत.
क्वचित येई आवाज,
धावणाऱ्या गाडीचा.
थोडासा भंग होई,
बोजड ह्या शांततेचा.
घड्याळाची टकटक,
स्पष्ट ऐकू येई.
स्थळकाळाचे भान,
सहज जाणवून जाई.
स्थूल ऐशा शांततेसम,
मन स्थूल होई.
वेळेचा मी कुबेर,
नसे कसली घाई.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा