रविवार, १२ एप्रिल, २०२०

नाविण्याशी सुत

कैक दिसांनी कुंडीमधले,
रोप माझे बहरले.
फुलफुलांच्या गुच्छाने,
रोप माझे डंवरले.

दिसांमागुनी दिवस जाहले,
कळी उमलली ना कधी.
वाढ खुंटली, कोंब कुठले,
फांदी फुलली ना कधी.

रतीब वाढता पाण्याचा,
जोड खताची मग मिळे.
खुराक तो नेमका लाभता,
तरारूनी फुटती मुळे.

कलाटणी ही मिळता रोपा,
ओकेबोकेपणा गळे.
चैतन्याची नांदी येई,
नाविण्याशी सुत जुळे.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

दोन घासांची लाचारी

दोन घासांची लाचारी, अशी विवंचना ठाई. कणा नाममात्र जसा, प्रश्न भुकेचाच राही. येथे लाथाडले जाती, आत्मसन्मानाचे ढीग. अहंकाराचा प्रकोप, येई रोजच...