भूतकाळात डोकावता,
जिणे साधे स्मरते.
तंत्रज्ञानाच्या महापुरात,
धावपळीला भरते.
टिकटिकणाऱ्या वेळेसंगे,
जिणे सारे सरते.
कालबाह्य होण्याला,
मन खरे घाबरते.
स्वैर पक्षी नभी पाहुनी,
मना येई भरते.
चौकटीतल्या आयुष्याचे,
कौतुक कसले बरं ते?
ओंजळभर आयुष्याला,
ओंजळच पुरते.
विलासाला बळी पडोनी,
ओंजळ ही थरथरते.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा