मंगळवार, १८ फेब्रुवारी, २०२०

निरोप गावाचा घेता

निरोप गावाचा घेता,
आवंढा गळ्यात येतो.
पूर मायेचा हा मोठा,
जीव पावली अडतो.

गाठीभेटींचा तो काळ,
जरी असे अल्पजीवी.
कोष स्नेहाचे गुंफूनी,
होती काळजात ठेवी.

दिनक्रमात बदल,
परिणाम मोठा करी.
पेंगुळल्या ह्या मनाला,
देई नवीन उभारी.

घटिका समीप येता,
निरोपाची पळासंगे.
गाव सोडताना मन,
घरामध्ये घाली पिंगे.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

दोन घासांची लाचारी

दोन घासांची लाचारी, अशी विवंचना ठाई. कणा नाममात्र जसा, प्रश्न भुकेचाच राही. येथे लाथाडले जाती, आत्मसन्मानाचे ढीग. अहंकाराचा प्रकोप, येई रोजच...