सोमवार, १० फेब्रुवारी, २०२०

अंगमोडया प्रवास

अंग मोडून जाते जरा,
प्रवासात झोपल्यावर.
अंदाज येत नाही लवकर,
कुठे पोहोचल्यावर.

किलकिले करून डोळे,
द्यावी झोपेला सोडचिट्ठी.
अंग ताणून, जांभई देऊन,
करावी मोबाईलशी गट्टी.

कंटाळा आल्यावर मग,
नजर टाकावी बाहेर.
सोनेरी ऊन पडले छान,
मनाचा घराचा आहेर.

कधी एकदा संपतो प्रवास,
कपाळी आठी येई.
गरमागरम नाश्त्यासोबत,
चहाची आठवण येई.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

दोन घासांची लाचारी

दोन घासांची लाचारी, अशी विवंचना ठाई. कणा नाममात्र जसा, प्रश्न भुकेचाच राही. येथे लाथाडले जाती, आत्मसन्मानाचे ढीग. अहंकाराचा प्रकोप, येई रोजच...