शुक्रवार, १० जानेवारी, २०२०

आठवणींची पोतडी

आठवणींची पोतडी,
हळू सोडवू लागलो.
अलगदपणे त्यांना,
स्वये निरखू लागलो.

काही थंडगार होत्या,
स्पर्श बधिर होणाऱ्या.
उष्ण आठवणी काही,
माझा हात पोळणाऱ्या.

मुलायम उबदार,
स्पर्श काहींचा जाणवे.
तीक्ष्ण स्वभावतः काही,
बोच परि न मानवे.

गांगरून टाके मला,
रूप एकेकीचे न्यारे.
पोतडी पुन्हा बांधता,
मनी फुटती धुमारे.

1 टिप्पणी:

दोन घासांची लाचारी

दोन घासांची लाचारी, अशी विवंचना ठाई. कणा नाममात्र जसा, प्रश्न भुकेचाच राही. येथे लाथाडले जाती, आत्मसन्मानाचे ढीग. अहंकाराचा प्रकोप, येई रोजच...