शुक्रवार, ६ मार्च, २०२०

सोनचाफा

पिवळट पांढरट,
ऐसी नाजूक पाकळी.
तू तो चाफा, मी ग देठ,
तमा उन्हाची कसली.

अलगद परि छेडे,
तुज अवखळ वारा.
थरारून जाता तू गं,
चढे रागाचा हा पारा.

तुझा सुगंध घालतो,
पिंगा माझिया भोवती.
सुखी होई जीव माझा,
व्हावे तुझाच सांगाती.

कोमेजून तू गं जाता,
जीव होई कासावीस.
कैसी लागली नजर,
तुझ्या माझिया प्रीतीस.

गुरुवार, ५ मार्च, २०२०

दृष्टी आड सृष्टी

उलथापालथ आयुष्यात,
चालूच असते नेहमी.
ठरवले ते घडणार याची,
कोण देणार हमी?

वाळूचे महाल बांधू,
इच्छा असते मनात.
पत्त्यांचे बंगले बांधून,
कोसळतात क्षणात.

मनीषा वाटे झुळुकीची,
वारा वाहावा थंड.
पेल्यातले वादळ सुद्धा,
करू लागते बंड.

आराखडे बांधावे परि,
जीव न व्हावा कष्टी.
विसर नको कधी म्हणीचा,
दृष्टी आड सृष्टी.

बुधवार, ४ मार्च, २०२०

स्व-शुश्रूषा

पहावा अनाथ कोणी,
पोरकेपणा वाटता.
बोलावे मोकळे घरी,
एकटेपणा वाटता.

पहावा खिळला कोणी,
आजार मोठा वाटता.
तन मन स्वच्छ ठेवा,
अस्वस्थ जरा वाटता.

पहावा श्रमिक कोणी,
थकवा फार वाटता.
श्रम परिहार करा,
त्रास कष्टाचा वाटता.

पहावा दबला कोणी,
ओझे मोठाले वाटता.
स्वतः आनंदाने हसा,
बोजा वाढला वाटता.

मंगळवार, ३ मार्च, २०२०

जीवनाचे डबके

तोचतोचपणा देई,
जन्म नैराश्याला असा.
डबक्यात ढवळता,
गढूळपणा हा जसा.

लोप होई सृजनाचा,
चौकटीत राहूनिया.
क्षमता वाटती खुज्या,
कोशामध्ये राहूनिया.

नजर लागे शून्यात,
वैचारिक दैन्य येता.
बोजड वाटे हे जिणे,
सर्व पर्याय संपता.

टाळणे अशी अवस्था,
आपुल्या हातात आहे.
वाहणारे पाणी सदा,
स्वच्छ निर्मळ राहे.

सोमवार, २ मार्च, २०२०

नात्यांचे ठेकेदार

घात होतो नात्यांमध्ये,
ह्या ठेकेदारांपाई.
वाद संवादे मिटवा,
मध्यस्थीची का हो घाई?

गृहकलह म्हणजे,
संधी उत्तम काहींना.
उट्टे काढी अपमान,
भूतकाळातील गुन्हा.

दोघांमधले मतभेद,
तिसऱ्या कानी लागता.
वादळ पेल्यातले ते,
कैसे शमते शमविता.

तिलांजली द्यावी अहंला,
सुज्ञपणाचे लक्षण.
वेळ निघून गेली की,
होते नात्याचे भक्षण.

रविवार, १ मार्च, २०२०

भेटीगाठी

गाठीभेटी महत्वाच्या,
नाती ठेवायला ताजी.
कामाचा व्याप प्रत्येकाला,
भेटण्यास व्हावे राजी.

देवघेव सुखदुःखाची,
निचरा भावनांचा करे.
बैसुनी सोबत नातीगोती,
आठवणींना स्मरे.

हळूच हासू चेहऱ्यावरती,
स्मरताना क्षण खरे.
बैठक मग गप्पाटप्पांची,
कुणा कधी आवरे.

फेर धरावा नात्यांचा,
सवड काढूनी नक्की.
दीर्घायुषी मग सर्व रहाती,
भेट सुखाशी पक्की.

शनिवार, २९ फेब्रुवारी, २०२०

कुपीतले जीवन

धावा पळा, गाडी पकडा,
कसला मोठा व्याप.
क्षणाक्षणांनी जिणे सरते,
अजब जगण्याला शाप.

हाती लागेल तैसे जिणे,
पळता पळता घेतो.
सवड नाही परि श्वास घ्यावया,
ओंजळीस मी हुंगतो.

दृष्टीस दिसती सोहळे जितके,
पळता पळता टिपतो.
ताल पडता कानावर मग,
क्षणिकच मी थिरकतो.

जीवन वाटे अत्तर इवल्या,
कुपी मधले मजला.
दरवळात कधी रेंगाळावे,
पुन्हा भिडे व्यापाला.

दोन घासांची लाचारी

दोन घासांची लाचारी, अशी विवंचना ठाई. कणा नाममात्र जसा, प्रश्न भुकेचाच राही. येथे लाथाडले जाती, आत्मसन्मानाचे ढीग. अहंकाराचा प्रकोप, येई रोजच...