सोमवार, ११ मे, २०२०

मरणाचे दान

कष्टकरी माझा,
रोज मरतो.
अनवाणी जगी,
तो फिरतो.

आस गावाची,
तो धरतो.
वारं पीत, ऊन खात,
भूक मारतो.

हेटाळणी तिरस्कार,
तो भोगतो.
काही न मागता,
दिनरात जागतो.

थकून भागून,
तो झोपतो.
झोपेत मरणाचे,
दान लाभतो.

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

दोन घासांची लाचारी

दोन घासांची लाचारी, अशी विवंचना ठाई. कणा नाममात्र जसा, प्रश्न भुकेचाच राही. येथे लाथाडले जाती, आत्मसन्मानाचे ढीग. अहंकाराचा प्रकोप, येई रोजच...