शुक्रवार, २४ एप्रिल, २०२०

वाट त्याची पाही

माखलेले शील तुझे,
भोवताली पाही.
प्रारब्धाचे भोग तुझे,
वाट त्याची पाही.

वाकडे पाऊल तुझे,
भोवताली पाही.
अभागी भाग्य तुझे,
वाट त्याची पाही.

वस्तुनिष्ठ प्रेम तुझे,
भोवताली पाही.
एकटे भविष्य तुझे,
वाट त्याची पाही.

डावपेच खेळ तुझे,
भोवताली पाही.
उलटणारे फासे तुझे,
वाट त्याची पाही.

गुरुवार, २३ एप्रिल, २०२०

मूकपणे रडतो

चुरडलेला पाचोळा मी,
तुझ्या सवे उडतो.
पायदळी तुडवून सुद्धा,
मूकपणे रडतो.

वठलेले खोड मी,
एकटा सदा पडतो.
छाटला जाऊन सुद्धा,
मूकपणे रडतो.

गावलेला मासा मी,
एकटा तडफडतो.
फसवला जाऊन सुद्धा,
मूकपणे रडतो.

अडकलेला श्वास मी,
मरणा संगे भिडतो.
कोंडला जाऊन सुद्धा,
मूकपणे रडतो.

बुधवार, २२ एप्रिल, २०२०

विषारी प्रेम

किंमत माझ्या प्रेमाची,
बोललो नाही.
तुझ्या उथळ प्रेमात,
तोललो नाही.

गोडी माझ्या प्रेमाची,
चाखलो नाही.
तुझ्या कडवट प्रेमात,
ओकलो नाही.

रंग माझ्या प्रेमाचे,
पांघरलो नाही.
तुझ्या बेरंगी प्रेमात,
गांगरलो नाही.

अमृत माझ्या प्रेमाचे,
प्यायलो नाही.
तुझ्या विषारी प्रेमात,
राह्यलो नाही.

मंगळवार, २१ एप्रिल, २०२०

अंतरीचे सूर

अंतरीचे सूर माझ्या,
कधी थेट हे लागती.
शब्द आठव दावती,
घटनांचे.

विस्मयकारक होती,
अर्थ नव्याने लागती.
कशी हरवली नाती,
जवळची.

तिढे सुटण्या लागती,
मनी हिशोब मांडती.
काय उरणार हाती,
वजा जाता.

बाजू सर्वांच्या पटती,
तरी वारे घोंगावती.
स्वभावाने होते माती,
उद्धटांच्या.

सोमवार, २० एप्रिल, २०२०

सत्य

सत्य असे कालातीत,
सत्य परिस्थितीजन्य.
सत्यशोधाचे हे पुण्य,
कोणा मिळे?

सत्य बारीकशी रेती,
हाती सहज ना येती.
शर्थ करावी लागते,
प्रयत्नांची.

सत्य धक्का देई कधी,
भयचकितच होई.
डोळा अंधारी ही येई,
ऐकून ते.

सत्य वैश्विक रूपाने,
खोल खोल होत जाणे.
गुंतती तयात मने,
कैक येथे.

रविवार, १९ एप्रिल, २०२०

तुझ्यासोबत असताना

तुझ्यासोबत असताना,
क्षण उडून जातात.
प्रेमाच्या मधामध्ये,
ओठ बुडून जातात.

तुझ्यासोबत असताना,
सप्तरंग दिसतात.
घरातल्या कुंडीतली,
पानेफुले हसतात.

तुझ्यासोबत असताना,
वारा होतो धुंद.
कातरवेळी खुणावे
नभी तारा मंद.

तुझ्यासोबत असताना,
दिवे मालवून जातात.
निशेच्या उदरात,
क्षण सुगंधी होतात.

शनिवार, १८ एप्रिल, २०२०

रडगाणे

रोजचेच रडगाणे,
रोजचेच मढे.
व्यापाचा सूर्य कसा,
डोईवरी चढे.

तोचतोचपणा असे,
तेचतेच वागणे.
नाविन्याचा वास नाही,
कुबट कुबट जगणे.

दिवस मोजत ढकलावा,
गोळाबेरीज मांडत.
हिशोबाला अंत नाही,
नाही दौत सांडत.

दुरून डोंगर साजिरे,
ज्याचे त्याचे जगणे.
मातीच्याच चुलीवरी,
मातीची भाकर थापणे.

दोन घासांची लाचारी

दोन घासांची लाचारी, अशी विवंचना ठाई. कणा नाममात्र जसा, प्रश्न भुकेचाच राही. येथे लाथाडले जाती, आत्मसन्मानाचे ढीग. अहंकाराचा प्रकोप, येई रोजच...